SIBO (ang. small intestnal bacterial overgrowth) czyli zespół przerostu bakteryjnego jelita cienkiego, charakteryzuje się gromadzeniem w nadmiernej ilości w jelicie cienkim bakterii lub pojawieniem się bakterii normalnie występujących w jelicie grubym. W zawiązku z nadmierną obecnością bakterii dochodzi do produkcji gazów, które odpowiadają za powstanie nieprzyjemnych objawów. Objawy SIBO są niespecyficzne, czyli takie które mogą świadczyć również o innych problemach zdrowotnych. Są to m.in.: wzdęcia, biegunki, bóle brzucha, zaparcia, a nawet odbijanie, niestrawność, bóle głowy czy też zmęczenie.

Sibo – jak zdiagnozować?

Zespół przerostu bakteryjnego jelita cienkiego diagnozuje się poprzez wykorzystanie nieinwazyjnego testu oddechowego. Możemy wyróżnić dwa testy oddechowe:

– wodorowy test oddechowy,
– wodorowo-metanowy test oddechowy.

Wodorowy test oddechowy bada zawartość wodoru w wydychanym powietrzu, natomiast w przypadku testu wodorowo-metanowego dokonuje się pomiaru zarówno wodoru jak i metanu.

Test oddechowy sibo – który wybrać?

Pacjenci bardzo często zastanawiają się które, badanie wybrać. Na ten moment badanie wodorowo-metanowe jest najskuteczniejszą, nieinwazyjną metodą diagnostyczną. Jest to związane z tym, że w przypadku wodorowego testu oddechowego badany jest sam wodór, czyli produkt metabolizmu bakterii, które są obecne w nadmiernej ilości w jelitach. Jednak zdarza się także, że występuje jednocześnie przerost takich mikroorganizmów jak archeony (potocznie nazywanych metanogenami, od nazwy substancji, które produkują). Archeony produkują metan, na drodze metabolizmu wodoru wyprodukowanego przez bakterie. Tym samy w przypadku istniejącego przerostu archeonów wybierając WTO może dojść do uzyskania fałszywie negatywnego wyniku testu, ponieważ wyprodukowany wodór mógł ulec wykorzystaniu przez archeony, które wyprodukowały z niego metan.

Dodatkowym atutem wodorowo-metanowego testu oddechowego jest to, że pacjent może pobrać materiał na test sibo w domu.

SIBO – leczenie

Po otrzymaniu wyniku testu należy udać się do lekarza w celu otrzymania diagnozy. Jeżeli lekarz zapoznając się z wynikiem stwierdzi występowanie SIBO, wdrażana jest zazwyczaj odpowiednia antybiotykoterapia dostoswana do typu SIBO (z przewagą produkowanego wodoru lub metanu). W całym procesie leczenia dodatkowo równie ważne są inne składowe terapii np. suplementacja witamin, odpowiedniego rodzaju probiotyków, czy też stosowanie diety.

Dieta w SIBO

Zaleca się wdrożenie diety w ostatnim etapie antybiotykoterapii oraz od razu po skończonym leczeniu, w celu zminimalizowania nawrotu przerostu. Dieta zazwyczaj opiera się na założeniach diety low FODMAP, która charakteryzuje się wyeliminowanie fermentowanych oligo-, di-, monosacharydów oraz polioli, czyli produktów które stanowią pożywką dla bakterii. Taka dieta powinna być dostoswana do pacjenta i zastosowana czasowo.